Tja. Dan zit je ineens een dag voor Santiago de Compostella, met bijna 3300 wandelkilometers achter de rug. Morgen, vrijdag, staat Carola me op te wachten. Eind van de middag in Santiago, rond 16.00 uur op het plein voor de kathedraal, zien we elkaar weer, zo is ons plan. Hoe zal het zijn? Wat zal er door me heen gaan? Voel ik me emotioneel of gewoon… gewoon? Ik weet het nog niet.
Laatste avond voor Santiago
Het is nu donderdagavond, de laatste avond onderweg. Zo dadelijk mail ik mijn blog naar mijn hulp-en-toeverlaat Olivier Beens. Hij redigeert en plaatst al mijn blogs online. Het geeft mij alle tijd en gelegenheid om ook de komende dagen nog te genieten van alles wat ik onderweg tegenkom. En dat zal nogal wat zijn. De drukke “optocht” morgen naar Santiago, samen met zoveel andere pelgrims. De laatste meters op het plein voor de kathedraal en daar naar binnen lopen. De mis en het ophalen van mijn oorkonde. Carola weer zien en misschien andere bekenden. Wie weet wat ik morgen nog meer ga meemaken… Wanneer jullie dit lezen, heb ik dat allemaal achter de rug.
Eén woord
Een paar dagen geleden ging ik 's avonds een kopje koffie drinken in zo'n typisch Spaans café. Drie andere pelgrims, waaronder twee Polen, zaten daar aan een tafel. Grote borden eten verschenen vanuit de keuken, veel te veel voor hun drieën. Ze nodigden me daarom uit om mee te eten. Dat kon ik natuurlijk niet afslaan! Mooie gesprekken hadden we die avond. Op een gegeven moment vraagt een van de Polen: “Wat heeft deze reis jou opgeleverd, in één woord?” Lang nadenken hoefde ik niet. Trust, antwoordde ik. Vertrouwen.
Het vertrouwen dat alles je overkomt op het juiste moment, bedoelde ik. Het vertrouwen dat je de juiste mensen ontmoet, precies wanneer je dat nodig hebt. Mensen om van te leren, mensen die je helpen. Soms zie je dat op die momenten niet zo, maar herken je het pas achteraf. Een filosofische gedachte misschien. Maar ik heb dat op mijn reis, als kerel met beide lange benen stevig op de grond, wel zo ervaren. Ik vind dat heel waardevol.
Ontspannen naar Finisterre
Als afsluiting van mijn pelgrimsreis loop ik na Santiago nog heerlijk een paar dagen door met Carola naar Finisterre. Het is een mooie wandeltocht van 94 kilometer naar de kust. Finisterre, in de volksmond het einde van de wereld genoemd, ligt aan zee en schijnt een bijzondere en spirituele plek te zijn. Santiago was mijn einddoel. Maar Finisterre en de reis er naar toe, samen met Carola, lijkt me een geweldige manier om m'n reis mee af te sluiten.
Nederland en mijn laatste Santiago-blog
Vrijdag, 5 september, vliegen Carola en ik terug naar Nederland. Dus wanneer jullie mijn volgende blog krijgen te lezen, zit ik al weer lang en breed in Nederland, te genieten van mijn eigen plekje. Het wordt dus mijn laatste Santiago-blog. Maar natuurlijk blijf ik schrijven. Dat beloof ik jullie.
Tot dan en met warme groet,
Proficiat Kanjer!! Welkom in Santiago en goed gedaan. Toen ik vorig jaar op het plein aankwam (met fiets), had ik een beetje een triest gevoel, zo van, en nu is het over…doel bereikt maar wat was de réis mooi!
Hoe was dat bij jou? Geniet van de dagen daar samen met Carole en ik hoop je op een van je lezingen te ontmoeten. Adios!
Dirk, van harte gefeliciteerd. Alweer een hele mooie prestatie. Een wens vervuld.
Ik doe het je (nog) niet na. TOP.
Tijd voor een ontspannen dagje sauna !?
Spreek je snel weer.
Groetjes,
Albert
He Dirk,
Gefelictieerd met het behalen van je doel! En vooral met de weg er naartoe en alle wijsheden die je onderweg hebt opgedaan! Geniet nog even lekker een paar daagjes met Carola en we zien je snel weer terug in Nederland!