De economische crisis, de Eurocrisis, de huizencrisis, een politieke crisis. Zo hebben we nogal wat crises de afgelopen jaren. En dan ben ik er nog één vergeten: de Midlifecrisis waar de impact ook nogal fors van kan zijn spreek ik uit eigen ervaring…
Op nu 52 jarige leeftijd kan ik wel zeggen dat ik hem overleefd heb en kan ik er nu ook wel met zekere trots en genoegdoening op terugkijken. Zes jaar geleden staken bij mij de eerste verschijnselen de kop op. Ik besefte mij ten volle dat ik iets deed op werkgebied dat mij eigenlijk totaal niet lag.
Dat had ik echter jaren lang ten stelligste ontkend. Bang als ik was om mijn zekerheden als een riant salaris, een goed pensioen, een zeker aanzien alszijnde Project Manager, enzovoort te verliezen. En ach, zo hield ik mijzelf voor, ‘met al het geld dat ik verdien kan ik toch maar mooi allerlei leuke dingen doen’. En toch ging het van alle kanten knagen.

Nu, 6 jaar verder dus, ben ik zelfstandig trainer & coach op gebied van toekomstbegeleiding waarbij ik mij specifiek inzet voor mensen in een uitkeringssituatie. Oei, hoor ik u zeggen, dat is niet gemakkelijk in deze tijd van al die andere crisis die u bij opening van dit blog noemde. U hebt gelijk, het is niet gemakkelijk. En toch, toch zou ik voor geen seconde terug willen naar de tijd van voor mijn crisistijd. Dit omdat ik nu mijn leven leef vanuit passie en vanuit voldoening. En dat is mij veel waard.

Terugkijkend zou ik willen dat deze crisis mij in een veel eerder stadium van mijn leven getroffen had. Zo rond mijn dertigste bijvoorbeeld. Dan was ik namelijk veel eerder gaan bedenken wat ik nu echt wilde met mijn leven. Was ik veel eerder echt bewuste keuzes gaan maken over werk, privé, vriendschappen. Ofwel de meest belangrijke zaken in het leven.
Je ziet dit eigenlijk nu gebeuren in de huidige maatschappij. De midlifecrisis zoals deze ‘bedoeld’ is (45 – 50) verschuift naar steeds jongere leeftijd. Ik vind het een goede ontwikkeling. Mensen gaan op steeds jongere leeftijd bewust nadenken over waar het in het leven voor hen daadwerkelijk om draait.

Zo kom ik als coach & trainer ook steeds jongere mensen tegen, van rond de 30, die mij hierover contacten. Op zoek zijn naar zichzelf. Wat wil ik nu eigenlijk? Wat past bij mij? In wat voor een werkomgeving voel ik mij thuis? Wat zijn nu mijn talenten? Wat is mijn passie?
Wat nog mooier zou zijn is als mensen niet wachten tot ze in een crisissituatie belanden voordat ze serieus gaan nadenken over deze belangrijke keuzes. Want dan is het vaak paniek. Gebruik juist de situatie als alles ‘op rolletjes’ loopt om in alle rust na te denken of je nog wel op het goede spoor zit. Of dat wat je doet nog bij je past. Of je nog achter je keuzes staat. En als het niet meer helemaal lekker voelt ga dan op onderzoek naar wat je wel zou willen. En waar en hoe je dat zou kunnen doen. Alleen al om dit voor jezelf ‘op een rijtje’ te hebben kan je al heel veel rust geven. Je creëert een soort alternatieve route voor jezelf!

Dus mijn tip: Wacht niet tot je in een crisis belandt voordat je gaat nadenken over waar het echt om draait in het leven.

Als u alle details van mijn ‘echte’ midlife, inclusief een fietsreis van een half jaar door Zuid-Amerika, wilt lezen dan kan dat. Ik heb er een boek over geschreven: ‘Volg je Hart, 12.000 kilometer door Zuid-Amerika’ te koop alleen via mijn website.

Hier kun je je aanmelden voor mijn blogs en krijg je bericht zodra er een nieuw inspiratie blog of ‘Volg je Hart ervaringsverhaal’ geplaatst is.
Hier kun je je aanmelden voor mijn maandelijkse nieuwsbrief met tips, weetjes en informatie over persoonlijke ontwikkeling.

Met hartelijke groet, 

Dirk van Asselt
www.volgjehart.nu