Geschreven vanaf camping Valle de Burajelo (vlakbij Torla) waar ik de GR11 loop door de Spaanse Pyreneeën.
Ik zit wat bij te komen van afgelopen dag in Refugio Respomuso. Vanaf Sallant de Gallego was het een klim van ongeveer 1000 hoogtemeters. Goed te doen in goed weer over een goed begaanbaar pad. Niks aan de hand zou je zeggen. Klopt, totdat ik mijn etappe voor de dag van morgen door lees.
“Getting over the pass is an unpleasantly steep climb and after reaching the top you can expect an unpleasantly steep descend”.
Ai, ik kring er enigszins de kriebels van. De volgende zin: “in case of snow on the mountain you have to be extra carefull”. De refugiobeheerder verteld me dat er inderdaad nog “aardig” wat sneeuw ligt maar dat het vanwege de hoge temperaturen wel zachte sneeuw zal zijn. Stijgijzers onder je schoenen zijn niet nodig. Dat is dan weer een mazzeltje.
Afijn de volgende morgen ga ik toch wat nerveus op pad. Alleen. Ik heb geprobeerd een medeloper te vinden voor deze dag maar dat is niet gelukt. Na een uur of drie stevig omhoog kom ik in de buurt van het serieuze werk. Ik moet de eerste sneeuwvelden over. Dat gaat goed, zoals ‘beloofd’ is de sneeuw zacht. Stap voor stap, beheerst en voorzichtig kom ik er door.
Maar dan kom ik bij het laatste gedeelte van de klim en het gaat inene recht die berg op. Niet langer laveren, nee gewoon recht omhoog. Ik prijs me gelukkig met m’n lange benen maar oh wat heb ik het moeilijk. Ik glij weg op het gruis. Heb handen, voeten en opperste concentratie nodig om steeds weer een stap omhoog te maken. Niet naar beneden kijken. Alleen bezig zijn met de volgend stap en enorme focus. Zo kom ik boven! Maar daar moet ik ook weer direct naar beneden. De etappebeschrijving heeft niets teveel gezegd: unpleasantly… Ik heb de bibbers maar ook geen keuze nu. Ik moet naar beneden. En ook hier kom ik met uiterste concentratie en focus vanaf. Dan nog een paar sneeuwvelden over, die ik soms half als glijbaan gebruik en 2 uur na de pas kijk ik pas om en omhoog naar waar ik vandaan kwam. En ik schreeuw er een overwinnings kreet uit.
Mijn les uit deze ervaring: met focus kan ik alle uitdagingen aan die ik tegen kom! Ik heb daar de afgelopen dagen wat meer over nagedacht. Hetzelfde geldt eigenlijk voor m’n loopbaantrajecten. Focus, zelfkennis en stap voor stap zijn de kernwoorden om toe te werken naar een plek op de arbeidsmarkt die bij je past. Zo kreeg ik afgelopen week bericht van een cliënt (van 56 jaar) dat hij inmiddels 2 banen had aangeboden gekregen. Dus ook voor de oudere werknemer zijn er mogelijkheden.
Ik wens jullie een mooie zomer toe.
Met hartelijke groet,
Dirk van Asselt
De reiscoach – Outdoor toekomstbegeleiding
info@dirkvanasselt.nl
https://www.facebook.com/dirk.vanasselt
06-12513085
Ik zit wat bij te komen van afgelopen dag in Refugio Respomuso. Vanaf Sallant de Gallego was het een klim van ongeveer 1000 hoogtemeters. Goed te doen in goed weer over een goed begaanbaar pad. Niks aan de hand zou je zeggen. Klopt, totdat ik mijn etappe voor de dag van morgen door lees.
“Getting over the pass is an unpleasantly steep climb and after reaching the top you can expect an unpleasantly steep descend”.
Ai, ik kring er enigszins de kriebels van. De volgende zin: “in case of snow on the mountain you have to be extra carefull”. De refugiobeheerder verteld me dat er inderdaad nog “aardig” wat sneeuw ligt maar dat het vanwege de hoge temperaturen wel zachte sneeuw zal zijn. Stijgijzers onder je schoenen zijn niet nodig. Dat is dan weer een mazzeltje.
Afijn de volgende morgen ga ik toch wat nerveus op pad. Alleen. Ik heb geprobeerd een medeloper te vinden voor deze dag maar dat is niet gelukt. Na een uur of drie stevig omhoog kom ik in de buurt van het serieuze werk. Ik moet de eerste sneeuwvelden over. Dat gaat goed, zoals ‘beloofd’ is de sneeuw zacht. Stap voor stap, beheerst en voorzichtig kom ik er door.
Maar dan kom ik bij het laatste gedeelte van de klim en het gaat inene recht die berg op. Niet langer laveren, nee gewoon recht omhoog. Ik prijs me gelukkig met m’n lange benen maar oh wat heb ik het moeilijk. Ik glij weg op het gruis. Heb handen, voeten en opperste concentratie nodig om steeds weer een stap omhoog te maken. Niet naar beneden kijken. Alleen bezig zijn met de volgend stap en enorme focus. Zo kom ik boven! Maar daar moet ik ook weer direct naar beneden. De etappebeschrijving heeft niets teveel gezegd: unpleasantly… Ik heb de bibbers maar ook geen keuze nu. Ik moet naar beneden. En ook hier kom ik met uiterste concentratie en focus vanaf. Dan nog een paar sneeuwvelden over, die ik soms half als glijbaan gebruik en 2 uur na de pas kijk ik pas om en omhoog naar waar ik vandaan kwam. En ik schreeuw er een overwinnings kreet uit.
Mijn les uit deze ervaring: met focus kan ik alle uitdagingen aan die ik tegen kom! Ik heb daar de afgelopen dagen wat meer over nagedacht. Hetzelfde geldt eigenlijk voor m’n loopbaantrajecten. Focus, zelfkennis en stap voor stap zijn de kernwoorden om toe te werken naar een plek op de arbeidsmarkt die bij je past. Zo kreeg ik afgelopen week bericht van een cliënt (van 56 jaar) dat hij inmiddels 2 banen had aangeboden gekregen. Dus ook voor de oudere werknemer zijn er mogelijkheden.
Ik wens jullie een mooie zomer toe.
Met hartelijke groet,
Dirk van Asselt
De reiscoach – Outdoor toekomstbegeleiding
info@dirkvanasselt.nl
https://www.facebook.com/dirk.vanasselt
06-12513085
0 reacties