Ervaringsverhaal van Ai Ling

Mijn ervaringsverhaal begint in mijn geboorteland Maleisië. Kort na het volgen van de toerisme-opleiding in Kuala Lumpur ben ik gaan werken in een klein reisbureau tegenover de Petronas Twin Towers. Ik was nog jong, had geen ervaring maar kreeg van de eigenaresse goede begeleiding en voldoende tijd om me het vak eigen te maken. Ik heb hier van 1995 tot 2001 gewerkt. Dat ik niet langer ben gebleven komt omdat in het jaar 2000 een Nederlandse backpacker binnenliep en mij later heeft overgehaald om naar Nederland te komen.

Na veel twijfels over het zetten van deze grote stap ben ik in 2002 in Nederland komen wonen. De eerste maanden kon ik weinig doen want inburgering moest nog beginnen, ik mocht nog niet werken en sprak de taal niet. Ook was ik bezorgd of ik wel mijn oude werk weer kon oppakken hier in Nederland. Dit bleek terecht want zonder goede beheersing van de taal is het moeilijk om aan het werk te komen. Ik realiseerde me dat ik flexibel moest zijn, go with the flow!

Na een jaar in Nederland en een paar maanden Nederlandse les zag ik een vacature voor vakantiekracht in verpleeghuis Naarderheem. Ik solliciteerde en ze namen me ondanks mijn haperende Nederlands aan. Bij dit werk heb ik veel geleerd over de Nederlandse cultuur, omgaan met mensen en ook mijn taal een stuk verbeterd.

Volgende opgave: rijbewijs… Mijn rijbewijs uit Maleisië kon niet worden omgezet dus ik moest opnieuw mijn rijbewijs halen. Theorie ging in 1 keer goed maar het praktijkexamen bleek een stuk moeilijker (4 x examen moeten doen!).

Toen mijn Nederlands op een hoger niveau kwam groeide ook mijn wens om weer in het toerisme te gaan werken. Eind 2008 had ik het voor elkaar en werd ik aangenomen bij Kuoni Nederland als ticketing en reserveringsmedewerker. Na een maand van inwerken, wat goed ging, werd ik bij de afdelingsmanager geroepen. Vanwege teruglopende boekingen (crisis kwam op gang) werd mijn contract tijdens de proeftijd beëindigd! Dit was een enorme teleurstelling waar ik van moest bijkomen.

Om toch weer bezig te zijn ben ik teruggegaan naar mijn eerdere werkgever Naarderheem waar ik op een nul-urencontract aan de slag kon. Ook bleef ik verder zoeken wat mij bracht bij een baantje van 9 uur per week als klassenassistent Nederlandse les voor volwassenen. Dit was heel erg leuk maar vanwege de weinige uren op contract ben ik toch verder blijven zoeken naar een vaste baan met meer uren. Tegen mijn verwachting in werd ik aangenomen als medewerker export-binnendienst bij een internationale handelsfirma in bouwmaterialen in Almere. Daar moest ik ook de sourcing manger China (inkoop) assisteren. Ik had geen diploma of ervaring in deze richting en daardoor was het een enorme uitdaging. In het begin ging het best goed maar na een tijdje merkte ik dat mijn directe collega’s niet echt bereid waren tijd te investeren om mij goed in te werken. Ik voelde me er steeds minder op mijn plek maar heb 1,5 jaar geprobeerd het te redden omdat de manager en andere collega’s wel goed en aardig voor mij waren. Uiteindelijk heb ik de beslissing genomen om toch te vertrekken. Ik heb geleerd dat het belangrijkste is dat je in een fijne omgeving werkt. Salaris en status zijn niets waard als je met tegenzin naar je werk moet gaan elke dag!

Het gevolg was wel dat ik nu voor de 2^e keer in de WW terecht kwam en geen idee meer had wat ik nu wilde gaan doen. Na alle verschillende baantjes was ik het zat steeds weer te moeten wennen aan nieuw werk en nieuwe collega’s. Om te voorkomen dat de geschiedenis zich zou herhalen had ik besloten het rustig aan te doen en de tijd die ik had tijdens de duur van mijn WW-uitkering te gebruiken om uit te zoeken wat ik graag wilde doen en of dit ook binnen mijn mogelijkheden lag. Na een vakantie ‘thuis’ in Maleisië was ik goed bijgekomen en werd het tijd om te solliciteren. Nog niet wetende wat ik wilde heb ik steeds gesolliciteerd op banen waarvan ik wist dat de kans klein was dat ik zou worden aangenomen. Van het UWV moet natuurlijk voldaan worden aan de sollicitatieplicht!

Om bezig te zijn en omdat werken in een gezellige winkel mij wel wat leek ben ik bij de Wereldwinkel gaan werken als vrijwilliger. Dat bleek een schot in de roos: leuk werk, lieve collega’s en meer werkervaring in een winkel. Kort daarna heb ik me ook ingeschreven op een cursus van Dirk van Asselt om erachter te komen waar mijn wensen, kansen en kwaliteiten liggen. Wat ik daar geleerd heb van Dirk en mijn medecursisten is dat een van de belangrijkste dingen is om je hart te volgen. In dit kader heb ik onderzocht of ik een opleiding tot onderwijsassistent kon volgen en zo op een basisschool kon gaan werken. Dit bleek wel mogelijk maar tegelijkertijd bleek ook dat er nul komma nul werk beschikbaar was… Deze vlieger ging dus helaas niet op!

Toevallig hoorde ik toen van de bedrijfsleidster van de Wereldwinkel dat zij ontslag ging nemen om een winkel in Utrecht over te nemen, een franchise van WAAR. Het leek mij leuk om voor haar te gaan werken en heb dit ook direct uitgesproken. Gelukkig wilde ze mij ook graag in dienst nemen en zodoende werk ik sinds 2 april met veel plezier, met fijne collega’s en een lieve werkgever in het Centrum van Utrecht.

Na jaren van wat soms voelde als een achtbaan heb ik nu een goede plek gevonden. Aan anderen die nog op zoek zijn kan ik nu bevestigen dat het volgen van mijn gevoel me op de juiste plek heeft gebracht. Door tijd te nemen, flexibel te zijn en mijn hart te volgen is het dan toch eindelijk gelukt!