Gisteren was het alweer drie weken geleden dat ik vertrok vanuit Vézelay, op weg naar mijn volgende mijlpaal Le Puy-en-Velay. Ik weet nog goed hoe ik Vézelay binnenliep. Maar ook hoe ik weer vertrok…

Ik kwam Vézelay binnen na een paar heerlijke dagen samen lopen met Carola, relaxed en ontspannen. Twee dagen later vertrekt zij naar Nederland. 's Ochtends loop ik Vézelay uit, alleen en met een gezonde spanning voor de komende zware weken.

Een zwaar parcours – op mezelf aangewezen

Er stond me namelijk een pittig, uitdagend traject te wachten. Bijna niemand schijnt voor dit traject te kiezen. En nu snap ik waarom… Santiago-gangers zijn in geen velden of wegen meer te bekennen; ook niet in gîtes of op campings. Ik ben vooral op mezelf aangewezen.

De etappe- en routekaarten die ik nog had kunnen bemachtigen, waren op een schaal van 1:100.000. Dat is heel lastig navigeren. Een goed gedetailleerde wandelkaart is namelijk 1:25.000; een routebeschrijving was sowieso niet beschikbaar. Ik zou misschien dagen moeten overbruggen zonder plekken tegen te komen waar ik eten zou kunnen inslaan. Of waar ik zou kunnen overnachten. Het zou hoe dan ook een flink gepuzzel worden. Bovendien ging het echte klimwerk serieus beginnen met cols van 1200, 1400 en 1600 meter!

Genoeg zaken om 'wat tegenop te zien'. Maar ik wist ook dat het een traject met geweldige natuur zou zijn. En Le Puy-en-Velay binnenlopen zou weer een echte mijlpaal zijn. En niet zo maar een. Het is mijn 'halverwege' punt: 1500 kilometer gehad, 1500 kilometer te gaan naar Santiago de Compostella.

Ik had heel sterk het gevoel dat mijn Camino hier echt zou beginnen.

The bigger the challenge, the greater the reward

En nu zit ik te schrijven in de lounge-tuin van de gîte waar ik verblijf, middenin Le Puy. Ik kijk terug op een paar prachtige weken. Met inderdaad die uitdagingen die ik verwachtte. En tegelijkertijd met het vertrouwen dat het wel goed zou komen.

Ik heb ongelooflijk genoten van al het natuurschoon om me heen. Veel momenten van bezinning heb ik gehad, momenten dat ik me nietig voelde, of juist ontzettend sterk en krachtig. Ik heb genoten van heerlijk weer, terwijl er ook 'poncho aan poncho uit' dagen bij zaten. Een paar dagen mocht ik in goed gezelschap verkeren van meeloopster Marieke. En ook zij heeft een topprestatie neergezet, met uiteindelijk zelfs een marathon-dag van twaalf uur…

Afijn, het was een fantastisch en uitdagend traject, waar ik graag op terugblik. Het heeft mijn vertrouwen weer versterkt.

Op weg naar de Pyreneeën

Nu ga ik het traject richting Saint-Jean-Pied-de-Port aan de Frans-Spaanse grens tegemoet. De tussenliggende plaatsen zijn het oude Figeac, Moissac en het middeleeuwse Cahors. Volgens de beschrijvingen zal natuur en omgeving er prachtig zijn. We gaan het meemaken.

Komende drie dagen loopt er opnieuw iemand mee: Monique. En omdat de zomer ook hier in zuidelijk Frankrijk zijn intrede heeft gedaan (30 graden), wordt het zeker weer een uitdaging om daar goed mee om te gaan.

Ik wens jullie een mooie voortzetting van de zomer. Geniet!

—

Met reisgroet,

Dirk van Asselt | De Reiscoach | 7 juni 2014