Zekerheden loslaten
Je hart volgen is gemakkelijk gezegd, maar het ook echt doen is nog wel wat anders. Vaak is de consequentie dat je je zekerheden loslaat: een vaste baan, een goed salaris, pensioen, vakantiedagen, enzovoort. Overigens is het maar de vraag in hoeverre je nog van zekerheden kan spreken tegenwoordig. Je zult in ieder geval de nodige obstakels moeten overwinnen; meningen van anderen, maar zeker ook je eigen twijfels. Is het wel realistisch wat ik wil? Is het echt haalbaar?
Waarom zou je dan toch je hart gaan volgen? Wat levert het je op? Ik zelf deel mijn werkbare leven wel eens op in twee delen. Het ene tot 2006 en het andere vanaf 2010. Je hart volgen. Ik kan het vanuit mijn eigen ervaring toelichten. Het staat niet voor niets in mijn motto.
Werk, plezier en voldoening
Tot mijn zesenveertigste (2006) werkte ik vooral voor het geld, voor zekerheid en mijn pensioen. Ik vond het wel OK wat ik deed. Vanuit mijn hart had ik er echter niets mee. Ik kreeg geen voldoening uit mijn werk, er zat geen plezier in. Precies daar liep het op vast.
Tussen 2006 en 2009 was ik vooral op onderzoek naar wat ik dan wél wilde. Geen idee. Nooit was ik daar mee bezig geweest. Het was een moeizaam traject van twijfel, onzekerheden, vallen en opstaan. In 2010 waagde ik uiteindelijk de stap om als zelfstandige verder te gaan. Ik begon als coach/trainer, gespecialiseerd in toekomstbegeleiding. Ik begeleid nu mensen in hún onderzoek naar wat ze willen en naar manieren om dat te realiseren. Als reiscoach ga ik loopbaantrajecten aanbieden in de vorm van vijfdaagse wandelcoachreizen. Dat is nu mijn leven.
Maar wat is het verschil met vroeger?
Drive
Ik leef en werk nu vanuit een enorme drive. Dat kost me veel energie, maar zo voelt het niet. Want het levert me juist weer veel energie op!
Plezier
Mijn kernactiviteiten doe ik nu echt met veel plezier en met een groot gevoel van voldoening. Dat betekent niet dat ik alles wat ik doe leuk vind. Administratie, belastingaangifte, acquisitie, het blijven lastige klussen. Ook het omgaan met teleurstelling en afwijzing blijven een uitdaging.
Geen had-ik-maar gevoel
Persoonlijk is dit voor mij een heel waardevol verschil. Ik wil later in mijn leven geen spijt hebben en rondlopen met de gedachte: Had ik maar eens iets anders geprobeerd. Of: Wat als ik nu was gaan doen wat ik, diep in mijn hart, altijd het liefste had willen doen?
Voldoening
Trots op jezelf kunnen zijn. Een stukje eigenwaarde. Ik werk nu steeds vanuit het gevoel dat ik echt iets heb bij te dragen.
Wellicht heb jij zelf de behoefte te onderzoeken wat je diep in je hart het liefste zou willen doen. Ben je benieuwd op welke manier je dat kan realiseren en hoe je het in je huidige leven zou kunnen inpassen? Ik help je er graag mee. Mijn motto is niet voor niets: “Volg je hart, met gezond verstand.”
Met hartelijke groet,
—
Wat mooi en realistisch weergegeven. Leven vanuit je hart, dat is een grote uitdaging. Ik ben het gaan zien als een groot avontuur. De aanleiding was een burnout, blijkbaar had ik iets heftigs nodig om uit al mijn zekerheden te stappen en mijn eigen weg te kunnen gaan. Zelf had ik het niet aangedurfd. Zo verklaar ik het nu. Diep van binnen verlang ik naar rust, plezier, passie en geluk in het leven. Dit onbewuste diepe verlangen bleek sterker te zijn dan mijn hoofd. Mijn hart nam het roer over. Nu volg ik mijn hart…..en ook mijn hoofd hoor. Het gaat steeds weer om de balans. 🙂 Dirk, mooi om mensen te inspireren met jouw ervaringen. Dankjewel!
Hallo Dirk,
We kennen elkaar niet persoonlijk, maar via anderen ben ik je blog gaan volgend. Wat een herkenbaar verhaal. Ook voor mij was een pittige burnout in 2006, de kans voor een grote verandering in mijn werkzame leven. Het opgeven van 'zekerheden' en het terugkrijgen van werk wat ik ook zou doen als ik voor het geld niet meer zou hoeven werken. Mijn partner (Boudewijn Lemstra) en ik zeggen vaak na het geven van een opleiding: 'wat heerlijk dat we dit werk mogen doen'. Dat zegt alles.
Veel plezier nog met je verdere wandeltocht(en). Hartelijke groet, Ineke