Vorige week zondagavond was het zo’n avond dat je lekker buiten in de tuin kon eten. Het was zowiezo een fijne dag want we zouden de volgende dag lekker op vakantie gaan. Naar Zuid-Limburg, Epen om precies te zijn.
En opeens schoot mij tijdens dat eten de spontane en totaal impulsieve gedachte binnen ‘waarom ga ik morgen eigenlijk niet op de racefiets?’ Ja, waarom eigenlijk niet?’ Vanuit Kortenhoef, mijn woonplaats is het zo’n 220 kilometer…..
Ik checkte snel de weersvoorspelling, zag dat er nog 3 bananen in de fruitschaal lagen en mijn besluit stond eigenlijk direct al vast: ik zou morgen met de racefiets naar Epen rijden. Mijn hart maakte al een sprongetje bij het idee.
Wel onvoorbereid en ongepland dus terwijl ik in het dagelijks leven juist nogal van de voorbereiding ben, zeg maar…

7.00 uur werd ik uitgezwaaid door mijn lief die later op de dag met de auto naar het zuiden zou gaan. Hoewel ik het overgrote deel forse tegenwind had, op een paar pittige plensbuien ben getrakteerd, een paar keer kort de weg ben kwijt geraakt is het toch een pracht dag geworden. Het gevoel van avontuur, van vrijheid, van vertrouwen kwamen zo nu en dan heerlijk tevoorschijn.
Ik ben verschillende keren mis gereden maar altijd was er wel weer iemand die me de weg wees. Als er een plensbui losbarstte kwam ik telkens wel weer een mooie schuilplek tegen. Als m’n lichaam behoefte kreeg aan een extra shot snelle koolhydraten kwam ik net dat heerlijke terras tegen waar ze verrukkelijke appelgebak met slagroom serveerden. En zo stond ik eind van de dag meer dan voldaan en intens genietend om 17.30 onder een warme douche op de plaats van bestemming.

Had ik deze tocht van te voren gepland en er goed over nagedacht, dan had ik me waarschijnlijk al dagen van te voren druk gemaakt om de slechte weersvoorspellingen. Dan was ik al dagen met m’n eten en drinken bezig geweest. Dan had ik m’n route minutieus voorbereid en uitgeprint. Zeer grote kans dat ik zelfs niet eens gegaan was vanwege het verwachte slechte weer. Dan was ik gewoon met de auto gegaan en had ik deze prachtdag gemist.

Nu niets van dat alles en juist dat maakte het zo leuk. Het was avontuur, een gevoel van vrijheid en een lesje in vertrouwen. Vertrouwen op jezelf, op je innerlijke kompas. Vertrouwen op je lichaam dat vanzelf wel aangeeft wanneer het even behoefte heeft aan rust. En vertrouwen op je medemens die je de weg wel weer wijst als je het even kwijt bent.
Ik zou zeggen; doe eens lekker impulsief en onverwacht. En laat je niet tegenhouden door teveel te denken aan wat allemaal mis zou kunnen gaan. Maar kijk en luister vooral naar waar je blij van wordt en plezier aan beleeft.

Wil je wat meer weten over mijzelf, mijn diensten als inspirator & coach. Of mijn fietsreis van 12.000 kilometer door Zuid-Amerika van 2009 waar ik een boek over geschreven heb, ‘surf’ dan gerust eens rond op mijn website.
Je mag je natuurlijk ook op mijn nieuwsbrief inschrijven die dan maandelijks in je inbox verschijnt. Met leuke en informatieve tips op het gebied van persoonlijke ontwikkeling en toekomstbegeleiding.

Met een hartegroet

Dirk