Gisteravond na ‘de avond touretappe’ op de Belgische zender zat ik nog wat te zappen waarbij ik terecht kwam op een uitzending waarbij bewoners van een verzorgingstehuis werden gevolgd in hun leven daar.
Een van de ‘gevolgden’ was een man van nog maar 72 die de hele dag & avond achter zijn bureautje de meest ingewikkelde sommen en berekeningen aan het maken was. Iedere dag weer, van s’morgens vroeg tot s’avonds laat.
De andere bewoners lieten hem maar gaan. Hij kreeg nooit visite, had geen behoefte aan aanspraak. Zijn tijdverdrijf was het maken van sommen.
‘Waarom doet u dat meneer’?
‘Om te vergeten’ zei hij. Niet omdat het hem plezier gaf maar ‘om te vergeten.
Hij vertelde natuurlijk meer. Hij was ook een periode in zijn leven gelukkig geweest: elf jaar waarbij hij getrouwd was met een fantastische vrouw die helaas al jaren geleden was overleden. Ik zag zijn ogen en lichaam een paar seconden opfleuren toen hij het even over had. Voor de rest vond en vind hij het leven een ongeluk en zijn ogen stonden weer op dof. Hij vond dat het leven geen enkele zin meer had. Maar dat actief te beëindigen vind hij een te grote stap.
Ik mijmerde er wat over door. Die man, van net 72, die leeft dus eigenlijk letterlijk al jaren om te vergeten. Dag in, dag uit ingewikkelde sommem maken. Om maar te vergeten…
Doelloos, zinloos, zonder enige voldoening. Zo triest en het kan zoo anders.
Dat is ook wat ik mensen wil bijbrengen. Vanuit eigenwaarde (houden van jezelf) leven met plezier. Leidend tot voldoening.
Ik geloof werkelijk dat het voor iedereen mogelijk is. Hoe de omstandigheden ook zijn.
Ik zeg niet dat het gemakkelijk is. Dat onderzoeken voor jezelf is keihard werken, confronterend, tegenslagen overwinnen, vallen & opstaan. Maar het kan wel!
Het leven is het waard!
Ik wens jullie een zinvolle dag!
Met hartelijke groet,
Dirk van Asselt
De reiscoach
0 reacties