Geen water… een serieuze misser

Ik heb weer letterlijk ervaren hoe belangrijk het is om goed voor je lichaam te zorgen. En hoe snel het mis kan gaan als je dat niet doet…

Het is zomer en ik kom steeds verder in het zuiden. Overdag lopen de temperaturen inmiddels gemakkelijk op tot zo'n 30 graden. En als het echt warm is, zoals vandaag, tot zeker 35 graden. Dat betekent veel drinken, zoals we allemaal weten. Zeker bij de nodige inspanning. Dat weet ik ook. En toch ben ik hiermee de mist in gegaan. Ik vertrouwde er 's ochtends op dat ik onderweg wel voldoende water bijvul-punten zou tegenkomen. Maar op een hete dag was dat een keer niet het geval. Onverbiddelijk sloeg de man met de hamer toe. De energie verdween uit mijn lichaam; mijn tempo zakt naar een bedenkelijk niveau. Hoofdpijn. Moe.

Laat en langzaam kom ik uiteindelijk op een camping aan. M'n hoofd gaat onder de kraan en ik drink zo twee liter water. Blij dat ik er ben en een hele wijze les rijker.

Twijfel

Ik krijg ook last van m'n schouders en ben aan het worstelen met m'n rugzak. Strakker, losser, hoger, lager… niks helpt. Ik krijg wat last van m'n knie. Twijfel aan de gewichtsverdeling; twijfel aan van alles en ik besluit een paar dagen rust te nemen. In de gîte waar ik zit, verblijft ook een osteopaat. Ze bekijkt m'n knie en constateert dat ik 'uit balans' ben. Oorzaak: de gewichtsverdeling in m'n rugzak; een schot in de roos. In de gîte spreek ik ook een zeer ervaren Camino ganger en met hem samen kom ik eruit. We delen mijn rugzak opnieuw in, stellen hem weer goed af; nu met veel meer gewicht op de heupen en dat voelt direct veel beter. Als vanouds. Met vertrouwen en zonder twijfel ga ik weer op pad.

Zo is twijfel op zich niets slechts. We zeggen al gauw: Je moet niet twijfelen, maar keuzes maken en daadkrachtig zijn. Twijfel zorgt er echter wel voor dat je gaat onderzoeken. En juist dan vind je oplossingen.

Mini-vakantie

De ochtend na m'n 'water avontuur' besluit ik een aantal dagen niet te lopen. Een soort mini vakantie om mijn lichaam even rust te gunnen en energie bij te tanken. Ik verblijf in een heerlijk gîte net buiten Cahors. En daar kom ik letterlijk bij. Ik heb er dan 1600 kilometer opzitten. Even een paar dagen niets. Daar heb ik behoefte aan.

Ik slaap meer, drink en eet goed. Soms heb ik mooie gesprekken met andere gasten. En ik schrijf. De tuin van de gîte is een heerlijke plek om dat allemaal te doen. Een tuinparadijs. In de stad zelf kom ik nauwelijks. Mijn batterij laadt zich weer op, voel ik.

Op een gegeven moment – na zo'n drie dagen – krijg ik weer zin om op stap te gaan.

Vol energie – fantastische wandeldagen

Heerlijk lopen is het de dagen daarna. Ik heb weer het volste vertrouwen in m'n rugzak en mijn lichaam. Ik voel de energie. Soms lijkt het weer of m'n voeten amper de grond raken. Het is genieten van de omgeving. Na Cahors zie ik graan en korenvelden die soms zo ver reiken als de horizon. Vanaf Moissac komen daar nog eens de fantastische zonnebloemvelden bij!

Vooral als de zon schijnt is de gouden gloed van deze velden betoverend. Gedurende drie dagen heb ik ook weer een metgezel: Rob. We kunnen fijn filosoferen over het leven, maar ook heel concreet en resultaatgericht naar doelen toewerken. Mooie, waardevolle dagen weer! De komende weken loop ik alleen door richting Saint Jean de Port waar ik 19 juli gezelschap zal krijgen van twee Petra's.

Ik wens jullie voor nu een mooie voortzetting van de zomer. Tot het volgende blog!

Met warme groet,

Dirk van Asselt | De Reiscoach | www.dereiscoach.nl