Tsja, ik ben nu zo’n vier weken thuis. Redelijk bijgekomen. Inmiddels kom ik weer in de richting van
mijn oude gewicht en heb ook wel weer de draad opgepakt van werk en het sociale leven. Dus
allemaal prima. Maar is er daadwerkelijk iets veranderd in mijzelf?

Zeker!
Op mijn wandelreis van 2014 ontmoette ik een man die de uitspraak had “Travelling is the university
of life”. Dat vond en vind ik een hele mooie waar ik nog steeds voor de volle 100% achter sta. En zo
heb ik het ook nu weer ervaren. Iedere ervaring doet iets met je dus in dat opzicht verander je.

Maar wat dan concreet?
En nu haak ik een beetje af…

Ik heb hier namelijk lang over na gedacht maar ik kom tot de conclusie dat het eigenlijk helemaal totaal niet belangrijk is. Alsof het perse iets concreets moet opleveren. Ik was fanatiek begonnen aan een bullet lijstje maar kreeg hoe langer hoe meer het idee dat ik met een wedstrijdje bezig was om in ieder geval toch wel een stuk of 10 bullets neer te zetten….. Het ging me tegen staan.

Waar het in mijn ogen echt om gaat is dat je iets doet waar je je hartstikke goed bij voelt. Waarvan je weet en voelt – in al je vezels – dat het goed voor je is. En soms kun je dan niet precies uitleggen hoe dat dan zit. Dat heb ik nu een beetje.

Want is puur genieten dan niet voldoende? Voor mij wel. En eigenlijk zou ik het hierbij moeten laten.
Maar vooruit, dan toch nog een paar algemene dingetjes omdat ik het leuk vind om op te schrijven:

Ik weet dat ik weer gegroeid ben als mens door de ervaringen die ik heb opgedaan. Ik heb onwijs
genoten van de natuur. Van de bergen. Van het ‘wild’ kamperen. Ik heb prachtige fijne mensen ontmoet die op dat moment, al was het maar voor 1 dag, oprecht vriend waren. Ik heb ook zwaar afgezien en daar ook weer van geleerd. Op praktisch gebied heb ik ook weer veel nieuwe dingen geleerd die van nut kunnen zijn voor volgende trips. Ik heb genoeg mooie nieuwe reisideeën opgedaan (die ik absoluut niet mag missen volgens de vertellende hikers) voor de komende 10 jaar.

Kortom, ‘’it was a hell of a job’’, maar een job die ik voor geen goud had willen missen!

Tenslotte vroeg iemand me laatst ‘’hoe lang kun je dit nog blijven doen’ – ik werd immers 57 op mijn hike. Ik denk eerlijk gezegd dat dit ook nog kan als je 70 bent en misschien zelfs nog wel langer – leeftijd zegt immers niet zoveel. Natuurlijk alles afhankelijk van lichamelijk en geestelijk gestel.
Maar ik ga uit van het positieve dus ik heb nog minstens 13 jaar te gaan en oei wat kun je veel doen in die tijd.

Ik dank jullie voor je meeleven, voor je aanmoedigingen soms, voor je tips en ideeën – alles hielp!

Wil je me op Facebook volgen waar ik veel regelmatiger korte ervaringen, foto’s en inspiratiemomenten deel: leuk, stuur een vriendschapsverzoek en we zijn gelinked. Ik wens je veel plezier met je plannen. Als je vragen hebt stuur me een email of een persoonlijk berichtje via Facebook ofzo. Ik wens jullie alvast een mooie herfst toe!

Tot contacts, met hartelijke groet,

Dirk van Asselt
De reiscoach – Outdoor toekomstbegeleiding
info@dirkvanasselt.nl
https://www.facebook.com/dirk.vanasselt
06-12513085